Ο σκορπιός είναι αρθρόποδο, νυκτόβιο αραχνοειδές.
Κατοικεί σε ξηρές σκοτεινές πετρώδεις περιοχές αλλά και μέσα σε σπίτια σε σχισμές ακόμα και κατω από έπιπλα.
Παρ΄όλο που τρέφεται με μικρά ζωύφια το τσίμπημά του είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό και επώδυνο.
Δύο είναι τα πιο συχνά απαντώμενα είδη σκορπιών στη χώρα μας, Buthus occitanus και Buthus europaeus.
Ο κρότων ή αλλιώς τσιμπούρι στην κοινή του ονομασία, είναι αιμομιζιτικό παράσιτο,
δαγκώνει των ξενιστή του και εγκαθίσταται πάνω σε αυτόν,
η επικινδυνότητά του είναι πολύ υψηλή μιας και είναι φορέας σοβαρών ασθενειών όπως η νόσος του Lyme.
Όλες οι αράχνες είναι δηλητηριώδεις, με την έννοια ότι παράγουν δηλητήριο για τη θανάτωση των θυμάτων τους, αλλά δεν δικαιολογούν το φόβο που έχουν ορισμένα άτομα γι’ αυτές. Κατά κανόνα οι αράχνες είναι ακίνδυνες για τον άνθρωπο και τα ζώα, γιατί δεν μπορούν αν διατρυπήσουν την επιδερμίδα τους. Ορισμένα είδη το κατορθώνουν και το αποτέλεσμα είναι συνήθως παρόμοιο με εκείνο του κεντρίσματος των μελισσών. Το μόνο ευρωπαϊκό είδος που είναι επικίνδυνο για τον άνθρωπο και μπορεί να προκαλέσει σοβαρά τοπικά προβλήματα είναι το Latrodectus tredicim guttatus, το οποίο είναι μικρό με οπισθόσωμα σφαιρικό και χρώμα μαύρο με κόκκινες κηλίδες.
Τα Δερμάπτερα (Dermaptera) ή κοινώς ονομαζόμενα ψαλίδες τα συναντούμε σε υγρά και σκοτεινά μέρη.
Είναι έντομα νυκτόβια και την ημέρα κρύβονται σε ρωγμές .
Υπάρχουν παμφάγα ή φυτοφάγα και αρπακτικά είδη και παρ’όλο που μπορούν να τρέχουν γρήγορα, δεν πετούν εύκολα.
Για άμυνα εκτός από τα ψαλίδια μερικά είδη εκκρίνουν μία απωθητική ουσία, την οποία μπορούν να ψεκάζουν μέχρι την απόσταση των 10 εκατοστών.
Lepisma saccharina ή ψαράκι, είναι μικρό άπτερο έντομο που καταναλώνει προιόντα που περιέχουν πολυσακχαρίτες,
όπως κόλλα σύνδεσης βιβλίων, γύψο και χαρτί προκαλώντας βλάβη ακόμα και σε ταπετσαρίες.
Είναι ικανό να ζήσει για ένα χρόνο ή περισσότερο, χωρίς φαγητό.
Τα χειλόποδα, κοινώς σαρανταποδαρούσες, βρίσκονται στο έδαφος, σε σάπιο ξύλο ή σε απορρίμματα, σε σκοτεινά σημεία. Είναι ζωηρά και κινούνται γρήγορα. Τρέφονται με έντομα ή άλλα μικρά αρθρόποδα, τα οποία παραλύουν με το δηλητήριο τους. Τα μικρότερα σε μέγεθος είδη είναι σχετικά ακίνδυνα για τον άνθρωπο, ενώ τα μεγαλύτερα μπορούν να προκαλέσουν επώδυνο τσίμπημα. Το μέγεθός τους συνήθως ποικίλλει από μερικά χιλιοστά μέχρι 15 εκατοστά.
Το σκουλήκι είναι ατελές ασπόνδυλο ζώο με μακρύ κυλινδρικό και γυμνό σώμα που αποτελείται από δακτυλίους.
Δεν έχει κεφάλι ούτε εσωτερικό σκελετό.
Το στόμα του βρίσκεται στον πρώτο δακτύλιο αναπνέει από το δέρμα του.
Τα σκουλήκια κατατάσσονται σε διαφορές συνομοταξίες που είναι δακτυλιοσκώληκες, λωριδοσκώληκες, ακανθοκέφαλοι κ.α.
Είναι ερμαφρόδιτα ζώα και πολλαπλασιάζονται με αυγά.
Ορισμένα είδη όπως η ταινία ζουν ως παράσιτα στο σώμα άλλων ζώων ή φυτών.